tag:blogger.com,1999:blog-30037030.post650402670238060559..comments2023-08-17T16:00:18.065+03:00Comments on endiseliperi: Kedilielif'e, hüzün meselesi için...endiseliperihttp://www.blogger.com/profile/09406137016531617709noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-30037030.post-81863606858718095972008-12-27T13:51:00.000+02:002008-12-27T13:51:00.000+02:00afşar bey,şiir için esin vermek gerçekten heyecan ...afşar bey,<BR/>şiir için esin vermek gerçekten heyecan verici. <BR/>insanın içinde şiir yazmak varsa gerçi, her bahane esin periliğine terfi edebilir, değil mi?<BR/><BR/>çok teşekkür ederim.endiseliperihttps://www.blogger.com/profile/09406137016531617709noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-30037030.post-45013876628380583382008-12-27T13:46:00.000+02:002008-12-27T13:46:00.000+02:00misooooooooooooo!özlemişim seni çok.çok çok öpüyor...misooooooooooooo!<BR/>özlemişim seni çok.<BR/><BR/>çok çok öpüyorum seni.endiseliperihttps://www.blogger.com/profile/09406137016531617709noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-30037030.post-62961608753457998182008-12-25T06:50:00.000+02:002008-12-25T06:50:00.000+02:00Mutsuzluk daim Mutsuzluk hain...Çünkü tembellikle ...Mutsuzluk daim<BR/> Mutsuzluk hain...<BR/><BR/>Çünkü tembellikle semirir<BR/><BR/>Çünkü sevgilerin kanıyla beslenir<BR/><BR/>Ben içre kapanmakla yetinir<BR/><BR/>Sevgiyse hindiba tohumu gibidir<BR/>Kapılıp rüzgâra gitmek cesaretidir<BR/><BR/>Ve ancak bununla yaşar mutluluk<BR/>Çünkü mutluluk var olabilmek gayretidir.Afşar Çelikhttps://www.blogger.com/profile/15556789707758242847noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-30037030.post-55768069686504366002008-12-25T06:48:00.000+02:002008-12-25T06:48:00.000+02:00Bu yorum yazar tarafından silindi.Afşar Çelikhttps://www.blogger.com/profile/15556789707758242847noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-30037030.post-83164207777039022112008-12-23T22:30:00.000+02:002008-12-23T22:30:00.000+02:00Pericim, İnternet böyle bir şey işte; ben de gitti...Pericim, <BR/>İnternet böyle bir şey işte; ben de gittim buldum Reha'yı. Tabi Perihan Mağden'in veda yazısı geldi aklıma. Okurken ağladığım o güzel yazısı. Bir de Arçil'in veda yazısını okudum ben de kedilielif gibi. Çok hüzünlendim, cidden. Bir duble de benim içesim geldi. Bir gün ben de öyle okurum yazılarını.<BR/><BR/>Sevgiler<BR/>Çok çok, pek çok<BR/><BR/>marruumisohttps://www.blogger.com/profile/03023153123722971016noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-30037030.post-21569768645007001282008-12-23T11:31:00.000+02:002008-12-23T11:31:00.000+02:00elif,mail yazdım sana. (bu arada arçil çok iyi ger...elif,<BR/>mail yazdım sana. (bu arada arçil çok iyi gerçekten. hormonları sadece azıcık tembel. biraz da yapılması gerekeni ihmal etme korkusundan bu kadar üstünde durdum bu tedavinin. yoksa abartılacak bir durumu yok. ayrıca çok dengeli, mutlu, olağan şeyleri yaşayan ortalama bir çocuk işte. bence doktor, bu ihtimali göz ardı etmek istemedi mesleği gereği. yoksa benim ona duyduğum ve gösterdiğim sevgi 3-5 çocuğa daha yeter aslında:)<BR/><BR/>sevgiler çok.endiseliperihttps://www.blogger.com/profile/09406137016531617709noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-30037030.post-14083857246565976102008-12-22T22:14:00.000+02:002008-12-22T22:14:00.000+02:00Şaşkınım şu anda. Hem adımı başlıkta gördüğüm için...Şaşkınım şu anda. Hem adımı başlıkta gördüğüm için, hem de Reha Bey'in kim olduğunu daha yeni anladığım için... Arçil'in babasına veda etmeye gitmesiyle ilgili yazın geldi aklıma, dönüp bir daha okudum şimdi. Sonra internette dolaştım biraz, resimlere falan baktım, Ada sözcüğü ve ismi, Arçil'in muzip gülümsemesi daha bir anlamlı hale geldi birden, ve doktorun sorduğu sorduğu soru içimi acıttı :((<BR/><BR/>Kendimi suçlu hissettim. "Hüzün yakışıyor yazılarına," dedim diye bunları düşündürtüp hüzünlerdim mi seni diye kızdım kendime. Ama sonra düşündüm, benim böylesi bir hüzün yaratma gücüm olamaz ki senin üzerinde... yaşadığın şeyler öyle değil mi seni hüzünlü yapan? Yaşamak zorunda kaldığın zor şeyler. Ve Arçil'in o küçük yaşında - büyük olgunlukla karşılasa da - yaşamak zorunda kaldığı bu durum... <BR/><BR/>Hüznü ve hüzünlenmeyi neden sevmediğimi, neden hüzünlü şarkılar dinlemekten ısrarla kaçındığımı hatırladım birden. Hüzünden kaçarım ben çoğunlukla, onun ipleri ele almasına izin vermek istemem... alırsa geri vermeyeceğinden, kontrolü kaybedeceğimden korkarım...sense hüznü hem yaşıyor, hem de anlatırken yaşatıyorsun... <BR/><BR/>Eminim Arçil, şimdi bilmiyorsa bile (ki bence biliyodur) ilerde anlayacak ne kadar sevildiğini. Hepimiz anlamadık mı, anne-babalarımıza çok kızsak da?<BR/><BR/>Bir tuhaf oldum ben :(( Ve bir kez daha gördüm ki bu blog işi tuhaf şey... hiç görmediğim, hiç tanımadığım, hiç oturup konuşmuşluğum olmayan birinin hayatını, hissetiklerini okuyup ona bu küçük kutucuktan kendi hissettiklerimi anlatmak çok garip...<BR/><BR/>Teşekkürler paylaştığın için... :) Elif Dervişhttps://www.blogger.com/profile/03367739983468149681noreply@blogger.com