Closer filminde taa en başta bir şarkı vardı. Söyleyen sese, şarkının dokunaklı sözlerine hayran olmuştum. İşte yine o ses, yine dokunaklı sözler. Bir de şu fotoğrafla birleşince, anlamı artmış sanki. Bir yerlerde -şimdi yerini hatırlayamadım, üstüste biniyor, bazı şeyler- eşlerini kaybetmiş yaşlıların fotoğraflarını görmüştüm. Eksikliklerini görerek bile hissetmek mümkündü. Bu fotoğraf da sanki öyle.
ah, bu album, ah bu album... bu albumlu gunlerim huzun doluydu. kotu bir sekilde degil, sonbahar huznu gibi. sevdigim bir yerden ayriliyordum ve gozum yasliydi. hele bir an var ki unutamam. otobusteydim, kulagimda damien rice. gozlerimden yaslar akiyordu. ve bu album huznume garip bir huzur katiyordu. sanki elimi tutup bana 'tamam, tamam' diyordu. ah bu album, ah...
bizim kuş müziği seviyor, onunla konuşmaya, bazı sözcükleri öğretmeye çalışmak boş bir çaba. ona yönelmiş ve konuşan bir baş görünce sus pus oluyor. ama ne zamanki müzik duysun başlıyor şakımaya. bu nedenle radioblogclub'tan güne uygun müzik seçiyorum onun için. işte bu şarkı çalarken, internet'te dolaşırken bu fotoğrafa bakıyordum. çok uydu birbirine.
yalnızlık çok zor, hele yıllarca birlikte olduğun sevdiğin insanı, yaşlanmışken kaybetmek kadar zoru yoktur. yalnızlar hep üşür. sevgi teranelerini sevmem hiç ama birini sevmeye görün, o evin içinde dolaşırken, kalbinizden başlayarak sımsıcak olursunuz. birini sevmenin insan üstünde iklimsel etkileri ölçülmüş müdür acab* yazın idare edebiliyor da insan mesela kışın sevmeye daha mı teşne oluyoruz?
4 yorum:
Closer filminde taa en başta bir şarkı vardı. Söyleyen sese, şarkının dokunaklı sözlerine hayran olmuştum.
İşte yine o ses, yine dokunaklı sözler.
Bir de şu fotoğrafla birleşince, anlamı artmış sanki.
Bir yerlerde -şimdi yerini hatırlayamadım, üstüste biniyor, bazı şeyler- eşlerini kaybetmiş yaşlıların fotoğraflarını görmüştüm.
Eksikliklerini görerek bile hissetmek mümkündü. Bu fotoğraf da sanki öyle.
ah, bu album, ah bu album...
bu albumlu gunlerim huzun doluydu. kotu bir sekilde degil, sonbahar huznu gibi. sevdigim bir yerden ayriliyordum ve gozum yasliydi. hele bir an var ki unutamam. otobusteydim, kulagimda damien rice. gozlerimden yaslar akiyordu. ve bu album huznume garip bir huzur katiyordu. sanki elimi tutup bana 'tamam, tamam' diyordu. ah bu album, ah...
Hangisinin yattığı yer daha soğuk?
bizim kuş müziği seviyor, onunla konuşmaya, bazı sözcükleri öğretmeye çalışmak boş bir çaba. ona yönelmiş ve konuşan bir baş görünce sus pus oluyor. ama ne zamanki müzik duysun başlıyor şakımaya. bu nedenle radioblogclub'tan güne uygun müzik seçiyorum onun için. işte bu şarkı çalarken, internet'te dolaşırken bu fotoğrafa bakıyordum. çok uydu birbirine.
yalnızlık çok zor, hele yıllarca birlikte olduğun sevdiğin insanı, yaşlanmışken kaybetmek kadar zoru yoktur. yalnızlar hep üşür. sevgi teranelerini sevmem hiç ama birini sevmeye görün, o evin içinde dolaşırken, kalbinizden başlayarak sımsıcak olursunuz. birini sevmenin insan üstünde iklimsel etkileri ölçülmüş müdür acab* yazın idare edebiliyor da insan mesela kışın sevmeye daha mı teşne oluyoruz?
neyse, böyle bu.
sevgiler.
Yorum Gönder