Perşembe, Mart 25

denge

resim:

müzik:



şiir:

denge

sizin alınız al inandım
sizin morunuz mor inandım
tanrınız büyük amenna
şiiriniz adamakıllı şiir
dumanı da caba

bütün ağaçlarla uyuşmuşum
kalabalık ha olmuş ha olmamış
sokaklarda yitirmiş cebimde bulmuşum
ama sokaklar şöyleymiş
ağaçlar böyleymiş
ama sizin adınız ne
benim dengemi bozmayınız

aşkım da değişebilir gerçeklerim de
pırıl pırıl dalgalı bir denize karşı
yangelmişim diz boyu sulara
hepinize iyiniyetle gülümsüyorum
hiçbirinizle dövüşemem
benim bir gizli bildiğim var
sizin alınız al inandım
morunuz mor inandım
ben tam kendime göre
ben tam dünyaya göre
ama sizin adınız ne
benim dengemi bozmayınız

turgut uyar

ev:
bugün bensiz.

ben:
sokakta. tanrım! şu kalabalık...

3 yorum:

Aydan Atlayan Kedi dedi ki...

İnsan bazı şeyleri dilinden düşürmüyor. Ben de bu şiiri... Hele de şunu: "benim dengemi bozmayınız."

deniz dedi ki...

nasıl güzeldir Turgut Uyar'ın bu şiiri... teşekkürler... diğer paylaşımlarınız için de...

endiseliperi dedi ki...

teşekkürler çok. denge diyince insanın aklına nedense tahteravalli geliyor. benim öyle. tahteravalli de en çok dengedeyken sıkıcı ve en çok kaybettiğin noktada, yani en tepedeyken eğlenceli.

insan yenilmek istiyor bazen, ama öyle görkemli yenilmek filan değil, rezilce yenilip göklerde dolaşmak filan... tahteravallinin en tepesinde. bu nasıl tuhaf bir yalnızlıktır. zayıflığını insan daha nasıl hissedebilir ki. ama nedir ki, yani nasıl bir yaşama tutunma çabası ki bir dengenin gerekirliği musallat oluyor insana, uğraş babam uğraş, ağırlıkları ordan al buraya koy, ona buna çatıp, "benim dengemi bozmayınız," de... olacak iş değil.

oluyor. şiiri seviyoruz.