şuradan
"küçükken o çocuk aşklarından birine tutulmuştu; bir din saflığıyla bir istek şiddetini bir arada taşıyan bir tutkuydu bu; frédéric onun arkadaşı, erkek kardeşi, öğretmeniydi; kafasını geliştirmiş, yüreğini attırmış, farkında olmadan varlığının derinliklerine gizli ve sürekli bir esriklik akıtmıştı. sonra onu o trajik bunalım günlerinde, annesinin yeni öldüğü günlerde koyup gitmiş, böylece iki umutsuzluk iç içe geçmişti; şimdi ise işte zafer halesiyle dönmüş bulunuyordu; ve louise katkısız bir ruh hali içinde onu görmek mutluluğuna dalmıştı."
gönül ki yetişmekte, flaubert, s.337
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder