laboratuvar

lissy elle

insan kendine bir laboratuvar deneğiymiş gibi davranmalı.  önüne koyduğu kitaptan, “şimdi bunu izle,” diye emrettiği filmden tutun da etrafındaki eşyalar, onların düzenlenmesi bile kendinden umduğu insanın ruh halini, alışkanlıklarını, hatta değer yargıları ve ahlaki ölçülerini belirler. kalabalık ve herkesin kişiliğinin ortalaması alınarak düzenlenmiş bir evde bile insan kendisi için küçük de olsa bir laboratuvar bölgesi oluşturmalı. kendi kitaplarını dizdiği bir rafı, dikiş makinası, nakış kutusu, sevdiği filmlerin durduğu sepeti, şeker kavanozu, çiçeklerini kuruttuğu defteri, latince adını ezberlediği kaktüsü, sevdiği kentlerin  kartpostallarını raptiyelediği  panosu… çünkü insan kendini yaratır, geliştirir, sonra da öldürür.