Pazartesi, Mart 7

dokunma hissi

1 yorum:

Ayça Yaşıt dedi ki...

Ağrı'daki çocuk yuvasında bir kız vardı, belki benim tek arkadaşım. O'nun suskunluğunda ne hissedeceğini bilemeyip, boğulabilirdi insan. Cıvıl cıvıl başka bir çocuğun arkasında durur, sanki yüzünü görüyormuş gibi heyecanla ensesine bakardı. Doludizgin bir eserin sonunda incecik bir nota duyulur ya, tek bir tane, dın diye, sevgisi akar akar ama yalnızca o son nota da omzuna dokunurdu arkasından baktığının.

Oralarda açan tek çiçek deve dikeniydi. Dikenlerle örülü bir sopa gibi boyumuzca uzanır, tepeceğinden mor, yumuşak saçaklar fışkırırdı. Biz o çiçekleri sevdiklerimize vermek isterdik de, dokunamazdık dikenlerden.

Arkadaşım öyle, arzuyla dokunurdu sevdiklerine ve bir dikene değmiş gibi korkuyla, irkilmeyle çekerdi ellerini.