endiseliperi

ah! kavaklar

bedenim üşür

yüreğim sızlar

ah kavaklar, kavaklar

beni hoyrat bir makasla

eski bir fotoğraftan oydular

orda kaldı yanağımın yarısı

kendini boşlukla tamamlar

omuzumda bir kesik el

ki durmadan kanar

ah kavaklar, kavaklar

acı düştü peşime ardımdan ıslık çalar

metin altıok

Ev sıcak, Moda serin, biz de akşamları Moda"ya gittik, aile olmaya çalışan 4 kişi olarak. Kimse bir şuurla aile olmaya çalışmamıştır, bizim gibi. Bu, enikonu bir işgüç. Ben, geleneksel anne rolündeyim. Yemek yaparım, temizlerim, kolay izin veririm. Kandırılabilir, istismar edilebilirim. Ama sinirliyim de. Otoriter olmalısın, sinirli değil, dedi Bora.

Şu dört kişi birlikte ne yapabilir, hangi koşullarda ne üretebilir, diye kafasını çalıştıran Bora. İletişimi koparmamak için türlü türlü yollar düşünüyor ki o da baba kılığında. Çalışıp para kazanıyor, yorgun eve geliyor. Geçen gün Bora”nın önerisi ile sırasıyla bir kitabı okuduk: Mark Twain-Bir Cinayet, Bir Sır ve Bir Evlilik. Fena olmadı. Sonra da herkes kendi kitabını aldı, kalktık Moda”ya gittik. Plastik iskemleli yerlerin birinde oturduk. Serinledik, kitap okuduk. Bir grup müzik yapıyordu, yan flüt filan da vardı. Çok kötü değildi.

Herkes kendine dönük, karakter olarak… bencilliği o yönde de o nedenle doğamızda yok aile olmak. Kendiliğinden sürüklenemiyoruz aileliğe. Hayalimizde var ama. Hepimizin hayalindeki aile aynı kapıya çıkıyor da ondan çaba harcıyoruz.

Dün, klasik bir pazardı. Ütüyü birikmeden yapmak istiyorum, zihnimi yormasına izin vermeden. Bora beni tanıyor ya, "Ah Kavaklar" şarkısını dinletti o sırada, severim diye. Benim şarkım. Ütü yapmak zaten anıları kışkırtan bir eylem, insan zihnini de düzenliyor, katlıyor, köşe bucak ayrımına varıyor. Bir de o şarkıyı dinleyince minik minik halleri hatırladım. Mesela, Lübnanlı bir aile var tanıdığım, kadın üniversite mazunu, kocası ile arasındaki kültürel ve sınıfsal farkın altını çiziyor sürekli, kocası çocuksu şakalar yapmaktan hoşlanan biri ve karısına çok aşık. Başka bir savaşta kadın henüz çok gençken Beyrut"tan Beit Chabab", köye kaçmış. Orada tanışmışlar ve kadın hamile kalınca evlenmişler. Hıristiyan katolikler ve çok dindarlar. Adam köyünde, taş ev yaptırıyor, karısı istemiyor, şehirde daha modern ve kentli bir hayat istiyor. Kocası da daha zengin olmalı ve arabaları da daha pahalı. 2 çocukları var. Eve bilgisayar almamışlardı çocukları internetten kötü etkilenmesin ve ayrıca yaratıcılıkları ölmesin, diye. Beyrut"taydılar. Ne oldu onlara? Çocuklarına? Savaş onlara ne yaptı? Hep birlikte Beit Chabab"a kaçtılar mı?

Bora ne kadar sevse de istemiyor ya kek yapmamı, ben de o kanepede uyuklarken yaptım. Yarısını babaanneye gönderdim çocuklarla, akşam çayına yetişsin diye. Sinekler ve sıcak vardı. Moda”ya gittik yine, Kulübün oraya, balık tutanların yanına. Güneş çok güzel battı. Karşı burnun silueti nefisti. Çocuklar bisiklete bindi. Çocukları okula bıraktıktan sonra yürüyebilir miyiz sabahları burada? Adana”da kendiliğinden saat 6.00”da uyanırken burada müthiş tembelleştim. Çok mutlu olduğum için uyanamıyorum, dedim. Bora gülümsedi.