endiseliperi

MUTLU YILLAR!



GÜNLÜK:
Yılbaşı denilince aklıma herkes gibi 1 Ocak yerine, bazıları gibi 1 Eylül gelir. Nedeninin, ilkokul mevsimler panosu olduğu; benim ilelebet öğrenci ruhumla, yeni öğretim yılının başladığı ayı, yılınbaşı sanmamdan daha doğal bir şey olmayacağı ortada.

Gündüz gerekli telefon görüşmelerini yaptım. Ne benim sesim buruktu, ne kimse ağladı, bir bayram konuşmasıydı. İçim çok rahatladı. Günün işleri inanılmaz bir pratiklik içinde bitti. Bir sürü yemek yaptım. Ev temiz ve düzenliydi. Çocuklar uyumlu ve katılımcıydılar. Bora, hediye almak için ancak bu sabah vakit bulabilmiş, ancak açık dükkan bulmakta zorlanmış. Yine de düşündüğü hediyeleri bulabilmiş. Yorgundu, ama duş alıp dinlenmeye vakit bulunca akşama enerjisi kaldı.

Yemeğimizi yine her zamanki gibi saat 18.00'de yedik. Aburcuburlara yüz vermedik. Atakan günün çılgınlık kaldırır temposuna uygun olarak Fanta bile içti:) (Gazlı içecek sevmez). Arçil Fanta'yı içerken, "sonra da Cola içeceğim," dedi. Masamızın sergüzeşt manzarası bu kadardı:)

Hediyeleri açtık. Bora çocuklara ipod almış! Hiçbirimiz bilmiyorduk. Büyük sürpriz oldu. Şimdi bilgisayarda şarj oluyor. Eğer çocuklar kullanma kılavuzunu doğru okudularsa böyle şarj oluyormuş. Sonra, Cluedo- İpucu peşinde, adlı oyun açıldı. Bora, bana nefis bir mutfak önlüğü almış! Yok yok, sandığınız gibi değil, çok hoş! Bora, ta eskiden, arkadaşken bile benim mutfaktaki tıkırtılarımı çok çekici bulduğunu söyler:) Siyah ve üzerinde Nightmare Before Christmas karakteri siyah deri ile işlenmiş. Müthiş! Ben Bora'ya ihtiyacı olan koyu krem rengi, bol desenli, kışlık kalın hırka aldım. Çok beğendi. Böylece ince gömleğinin üstüne giyebilecek, dışarda üşümeyecek, işyerine gidince çıkaracak, terlemeyecek. "Eğer görseydim, alacağım hırka bu olurdu,"dedi:) Çocuklar, Mayflower yelkenlisinin maketini almışlardı. Bora, "nedir biliyor musunuz bu geminin hikayesi?" diye anlatmaya başladı, çocukların aldıkları hediyenin neden harikulade olduğunu bilmeleri için. Çocuklar derin bir nefes alıp, dinlemeye başladılar:))

Bir süre herkes kendi eğlencesine daldı. Sonra İpucu oyununu oynamaya başladık. Katili, hangi odada cinayet işlediğini ve cinayet aletini soruşturmalar yaparak bulmaya çalışıyoruz. Soruşturma sırasında, kimi neden suçluyorsak, hikayesini anlatmaya başlıyoruz, çok zevkliydi. Polisiyelere bayılıyorum, biliyorsunuz. Siz de seviyorsanız, bu oyunu da çok beğeneceksiniz.
Katil bendim:) Oyun uzun sürdü. Yılbaşı kurabiyeleri ve çay vardı. Çok pratik bir şekilde yapmıştım o kadar çeşit kurabiyeyi. Şöyle ki: Önce bildiğiniz ana kurabiye hamurunu hazırladım; sonra yapacağım çeşit kadar bölümlere ayrıp, bir kısmını tarçınlı, ince bisküvi, bir kısmını ay şeklinde, damla çikolatalı kakaolu, bir kısmını fındıklı, kalanını da cevizli yaptım.

Bardakları, ıvır zıvırları kaldırıp, bilgisayarın başına geçtim. Şu an Arçil Bora'ya domino oynamayı öğretiyor. Atakan izliyor. Anlaşılmayan noktalar var ki Bora "Acaba dominoyu bilen var mıdır?"diye sordu. Var mı? Yazarsanız sevinirim.

Azmak üzere olan Tina, kucağımızdan inmedi, mırlayıp durdu. Şimdi de, çam ağacını koyduğumuz; süsleyip, bir sürü soft, nefis şekilli ışıkla ışıklandırdığımız çocukların odasına uyumaya gitti. Ben de bilgisayarı kapatıp tarot bakacağım. Bakalım 2007 yılı göründüğü kadar davetkar mı?

Aklınızdan geçmesi muhtemel yargıyı tahmin edebiliyorum. Hayır; sıkıcı değildi. Bu kadar huzur için insan ne kadar uğraşıyor, kendini hangi düşüncelerden toparlayıp geliyor, bilemezseniz!
Hem hayat sıkıcı değildir, insanlar sıkıcıdır.

2007, hepiniz için sıkıntılardan uzak bir yıl olsun; mutluluk, neşe, heyecan getirsin. Sonra, sağlıklı olun, iyi şeyler düşünün, sağduyulu olmaya gayret edin, duygularınızı yargılamayın ve aynaya baktığınızda gördüğünüz kişiyi sevin.

Sevgilerimle.

Fotoğrafları sonra geçerim.