molanın içinde: zor günler

zor günlerden geçiyorum. zihnim sorunlardan delirmek üzereyken, evin içinde her nasılsa ezberlenmiş davranışları yapabiliyorum. kilo alamıyorum. yemek yemeyi unutuyorum. çok sigara içiyorum. az uyuyorum. az okuyorum. zaman geçiyor. bora bugün buraya uğradı onlarca mektuplaşmadan sonra. hiç bir yol alamamışız şu kadar zamanda. konuşmada ona sorunlarımızdan, mutsuzluklarımdan bahsediyorum, somut örnekler veriyorum ve bunu yaparken sinirleniyorum. her örnekte sinirleniyorum ve her örnekte bunu bir daha yaşamayacağım, diyorum. bir daha dönmem mümkün değil, aynı şeyleri yaşamam mümkün değil, dönebilsem dönerim, ama dönemiyorum, çünkü geçmişi en ufak bir şekilde anıştıran herhangi bir sahneyi bir daha görmek istemem. buna dayanabilsem, yaparım. yaparım çünkü bora çok üzgün. ölecek kadar mutsuz olduğunu söylüyor. beni anladığını söylüyor ve hiç bir şey eskisi gibi olmayacak, diyor. bundan sonra mutlu olacağımız sözünü veriyor. buna inanmam, güvenmem mümkün değil. defalarca aynı hikaye oldu. defalarca evden gittim ve her seferinde aynı sohbetleri yaptık. her seferinde bora'nın üzgünlüğü ve her şeyin artık değişme ihtimali olduğu varsayımıyla geri döndüm. artık gücüm kalmadı. bazen gece yatmadan önce düşünüyorum dönme ihtimali üzerine. tarafsız olmaya çalışıyorum ve neredeyse bora'nın tarafını tutuyorum. acıdan inliyorum resmen... nasıl, nasıl bunalmışım. bora'nın ya da benim kötü insanlar olmadığımız çok açık. her durumda birbiriyle sevgili olması hoş olacak tiplerden olduğumuz da. ama bazı insanlarda tutmaz bu. bazı ilişkiler kahramanlarına rağmen yürümez. yedi yıldır deniyoruz. yedi yılda yedi ciddi ayrılık yaşadık. bora'nın tutkusu her şeye baskın çıktı her seferinde. ama bu kez yapamam. yapabilsem keşke. keşke olabilse bu. bunu bir kez daha bora'nın mutsuzluğunu yok etmek için yapabilir miyim, diye düşünüyorum ama benim mutsuzluğum öyle yoğun ki bu sefer ve gücüm hiç ama hiç kalmamış ki yapamıyorum. kendimle ilgili soyut beklentiler, hayatın anlamı falan filan yüzünden değil; yani öyle büyük, yüce şeyler yok aklımda yapamayacağımı düşünürken. sadece yapamıyorum. bitmiş. gücüm tükenmiş, anlıyor musun? sana ayrıntılardan bahsetmediğim için anlamıyorsun. ama ayrıntılar çirkin şeylerdir, ne olursa olsun çirkin. bizimkiler çok çirkin değil de yorucu şeyler. çok tekrar edilmiş. karakterler çok baskın çıkmış. o kadar konuşulmuş, lüzumlu şeyler es geçilmiş. ertelenmiş her şey, ilerideki mutluluk hayali için sürekli ertelenmiş ve hiç bir şey kalmamış.

bora ile konuşuyoruz. ben mutsuzluklarımı anlatıyorum. o da bunun nedenlerini... ve sonrasında da bora'nın bunların artık olmayacağı şeklinde ki sohbetine geçiyoruz. tekrar tekrar. bora bensiz yaşayamayacağını söylüyor, ben de bora ile yaşayamayacağımı. tekrar tekrar tekrar tekrar. hiç edebiyat yapmamaya çalışıyoruz çok somut konuşmaya. acıları çok gerçek şekilde dillendirmeye. yorgunluktan ölmek üzereyim. bora benden daha beter.

yine de düzen kurmaya çalışıyoruz ve evlerimizde iyi bir düzen var şimdi. söylediğine göre güzel bir semtte güzel bir evleri var. görmedim. o, atakan'la ilgileniyor. atakan çok da etkilenmemiş bu olaylardan ve mutluymuş. evi temizlikçi bir hanım temizliyormuş. sabah kahvaltılarını yapıyorlar, akşam da bora yemek yapıyormuş. zaman zaman zor yemekler denediği bile oluyormuş. bana bir balık yemeği tarifi verdi, fena görünmüyor. ama ben balıkla kaşarı birarada pek sevmem. sinema üzerine bir kitabın çevirisini bitirmek üzereymiş. bence önemli ve güzel bir kitap. bora'nın da çok iyi çevirdiğine inanıyorum. çok kitap okuyormuş, ama okuduğu kitaplar çok kasvetli.

benim ev içi ezberlenmiş davranışlarım devam ediyor. daha çok ekmek pişirmeye başladım. arçil beyaz ekmek istiyor, ama dışarıdan beyaz ekmek almayı düşünemem bile. evde beyaz ekmek tarifleri deniyorum. kendime çok sevdiğim mısır ekmeği ve çavdar ekmeği yapıyorum. arçil muğla'dan sonra kahvaltı yapmaya eğilim gösterdi. eskiden çok zorlardım. şimdi sabahın köründe, tereyağında iki yumurta, iki adet pınar üçgen peynir, bir dilim krempeynirli ballı ekmek ve bir adet salatalık yiyor, koca bir bardak süt içiyor. bunu çok önemsiyorum da ondan anlatıyorum. gerçekten iştahla kahvaltı yaptığı ve beni bu nedenle çok mutlu ettiği tek dönem şimdi. alışverişe çıkmayı unutmuyorum. mutfağı çok canlı, evi temiz, kedi, kuş ve balıkları neşeli tutmaya çalışıyorum. arçil'le sohbet etmeye gayret ediyorum, fena değil ama bir parça büyüdü sanki ve paniğe kapılıyorum. çocuk büyürken insan farkedemiyor, bir şey oluyor, bir şey diyor mesela, o anda ayırdına varıyorsun büyüdüğünün. Evde neşeli olmaya gayret ediyorum. Arçil yine de çok dert ediyorsun ya, sıkma canını bu kadar, diyor. bugün yine ormana gidelim, dedim ona. reddetti, gerçekten hiç istemiyorum, dedi. sabah ingilizce dersi vardı. salon soğuk olduğu için mutfakta yaptılar dersi. hocası sevimli bir çocuk. dersleri 15 günde bir yapacağız artık ve belki ikinci bir dil öğrenmesi için başka bir hoca gelecek.

arkadaşlarla görüşsem iyi olur, ama hala çıkmayı istemiyorum dışarıya. sanki düşünmem, düşünmem, daha çok düşünmem için zaman ihitayacım var daha. çıkamıyorum. herkese diyorum ki, siz gelin. ama şimdi de gelmeyin. biraz sonra.

aklımın içinde bir çağıltı var sanki. düşünmem lazım ya, yaptığım sadece bu çağıltıyı dinlemek oysa. o çağıltının bitmesini bekliyorum sanki. o zaman durulacak her şey. kolaylaşacak. yorgunluğum azalmış olacak.

bora'nın iyi olmasını çok istiyorum. kendimin iyi olmasını da. güçlenmek istiyorum. o da güçlensin. beni anlasın. onu anlıyorum. elbette bir şekilde seviyorum bora'yı ve daima iyi olmasını yürekten istiyorum.

durumu ancak bu kadar özetleyebiliyorum.