şu bu, ama kitap değil

canım hiç kitap mitap okumak istemiyor bu aralar. elime kitap mı aldım, mesela tina oynayalım diye ayartıyla miyavlıyor mu, derhal bırakıyorum kitabı. yağmur mu başladı, hemen fırını çalıştırıp kek, kurabiye yapmak icap ediyor. takvime mi baktım, gidip manava kiraz alayım, diyorum, şunun şurasında kaç gün ki kiraz mevsimi...

televizyon izlemiyoruz ya biz, yapılacak da pek bir şey yok. işte, boş odadaki naneleri, iyice kurusunlar diye şöyle karıştırıp geliyorum, elimde nane kokusuyla dönerken, salondaki akvaryumda dolaşan balıklara göz atıyorum, hepsi yaşıyorlar çok şükür. odama gelip, sepetindeki tina'nın dikkatli bakışları altında kendimi yatağa atıp biraz mehmet siyah kalem resimlerine bakıyorum.

bugün dışarı çıktık arçil'le. sağlık raporu aldık, okula gitmeyecek arçil, saçımız uzayacak. arçil beni çok güldürüyor. otobüs boyunca gülmekten ıslanan gözlerimi silmekle uğraştım. az çıkıyorum ya dışarıya, çoğu kez dışarıya bakıyorum, aa kuş, aa ağaca bak ne büyük, aa bu renk mi moda bu yaz... arçil okuduğu ingilizce kitaptan başını kaldırmadan, sakin, diyor. hiç öyle dolaşamadık doktordan sonra, arçil derhal eve dönmek istedi. oyun için elbette. oyundaki level'ları anlattı bana ya hiç anlamıyorum ben o oyunları. üstelik anlatıp fikir soruyor, hmm... diyorum, bilmem ki düşünmek lazım üstünde, düşündüğüm filan yok tabii.

arçil film indirdi bana. bugün robin hood izleyeceğim. hadi bakalım, çayı koyalım... fıstık mı yesem, mısır mı patlatsam? hmm...


mısır patlatayım.