cuma gecesi filmi: the city of your final destination

... fakat üşüyordum. kalkıp elektrikli sobayı kutusundan çıkarıp, yatağa koydum yüzüstü. vidaları, aparatları komodine dizdim, tripod'u çıkarıp, ayaklarını gerdim. dandik bir sayfada montaj resmi gösteriliyor ve alabildiğine anlaşılmaz bir şekilde de tarif ediliyordu. tam türk işi. yani ikea'yı sevmemle dalga geçen arkadaşlara kanıt olarak sunabilirim bu kağıdı. neyse kılavuzu unutup, eldeki malzemeyle mantıken nasıl olması icab eder diye düşünüp, yaptım. evet, yaptım.

uzun bir uzatma kablosu bulup fişe taktım. böylece istediğim yere taşıyabilirim sobayı, istersem ta mutfağa kadar. ve nasıl ısındı oda bir anda, inanılmaz. tina ısıyı koklayarak mı hissediyor bilmem, derhal geldi, sedirdeki mindere kıvrıldı. sıcaklık öyle güzeldi, öyle inanılmazdı ki, kendimi... nasıl desem lüks, konfor içinde hissettim. mutfakta hemen bir tepsiye meyve, kahve, su hazırlayıp getirdim. her şey tam olsun istiyordum. sonra, ısıyı kıskançlıkla korumayı akıl ettim. kapının altına, pencere önlerine havlular burup koydum. gene yaptım, gene yaptım işte./on yılda bir kere/beceririm bunu ben*

pazen pijamalarımı giyip, bir film aradım. bugün ne şanslıyım! daha önce james ivory'nin the city of your final destination filmini izlemeye çalışmış, ancak bağlantı kötü olduğu için izleyememiştim. ama sağlam bir kaydını buldum. öyle güzel bir film ki... öyle nefis ki, her anından zevk aldım, her sahnesini kalp çarpıntıları ile izledim. bayıldım, bayıldım. ben hep izlerim artık bu filmi. nasıl ki ivory'nin, günden kalanlar, manzaralı oda, howards end filmlerini defalarca izlediysem... diğer izlemediğim filmlerini de bulurum umarım.

charlotte gainsbourg da oynuyor hem. (hmm... elbiseleri çok güzel. keşke dikiş bilsem, hepsini dikmek isterim ve sanırım saçlarımı onun gibi kestane rengine boyayacağım. filmin sonundaki kahve elbisesi harikaydı. eviçleri, eşyalar, ışık, ağaçlar, manzara... ah!) oyunculuk çok, çok iyi.

gainsbourg muhteşem, laura linney de öyle. linney karakteri itici bir karakter olarak görünecek önce size, ama çok hoş bir karakter bence ve şöminede kocasının el yazmalarını yakamayışı bölümünde gözyaşlarımı tutamadım. çünkü öyle değil midir, sert, güçlü bir karakterin nedenlerini öğrendiğimizde onu anlarız ve bağışlarız ve bize çok dokunaklı gelmeye başlar onun hali.

jorge drexler- al otro lado del rio

(filmin müziklerini yapmış)

filmi izlerken konu itibariyle fowles'un abanoz kule adlı  kitabı geldi aklıma. bakalım, siz ne düşüneceksiniz. daha fazla konuşmayacağım. filmi izleyin siz önce, sonra konuşuruz. ama rica ederim, bu film için özel bir zaman ayırın, kendinizi şımartacak içecek bir şey alın... ne bileyim sıcak şarap olur, güzel bir çikolata, iyi cins bir kahve, olmadı en sevdiğiniz kurabiyelerden yapın, sağlam bir çay demleyin filan... şu söz çok klişe ama, demek istediğim tam da bu; keyfini çıkarın filmin.

jorge drexler-la trama y el desenlace

şuradan izledim.

*sylvia plath-lady lazarus şiirinden.