öpüşmek

öpüşmek, argo dilin uzanmadığı cinsellikle ilgili en bakir alanlardan biri.  cinselliği içeren en mahrem eylemler için argo, onu yozlaştıracak, çirkinleştirecek, manasızlaştıracak, gülünç kılacak aşırı bir yorumda bulunur dil ile de  iş öpüşmeye geldiğinde o dil susar, utangaçlaşır, imgenin kendisi dışında bir dil geliştirilmez olur. öpüşmek bu nedenle de çok güzeldir. ergenin, cinselliğe ilişkin ilk eylemi öpüşme fantazisi çevresinde döndüğü için mi, çocukluktan derhal çıkıp, büyüklerin liginde yer almanın ilk provası olduğu için mi bilinmez öpüşmek bir eşiktir. aşk eğer dedikleri gibi bir efendi ve köle yaratırsa, öpüşmek bu dengesiz ilişkinin en eşit parçasını oluşturur. bir tehdit olarak duran dişlerin nezaretine rağmen, barış dolu, gönüllü bir mübadele eylemidir. her şey karşılıklıdır. öpüşmek, bütün bir cinsel ilişkinin tüm klişelerini içeren, vaat dolu bir imadır. bir öpücük, müstakbel bir cinsel ilişkinin tüm biçim ve koşullarını içerebilir.

öpüşme stillerini biz filmlerde görüp, inceleriz. elbette yabancı filmlerde. modern türk filmlerinde hala çocuksu bir ergenin ne yaptığını bilmez ve yapmakta olduğu şeyden, partneri ile bir yakınlık, bir içli dışlılık halinde olduğunu sezmemizi sağlasın diye  çabalayan, telaşlı, beceriksizliği ile izleyene utanç veren sahnelerdir öpüşme sahneleri.  ülkemizde parkta, sahilde, otobüste öpüşen çiftler kınanır, ahlaksızlık suçlamasıyla karşılaşırlar. halkın ar ve haya duygularını incittiği, çocukları yanlış etkilediği düşünüldüğünden bu tür hadiseler hep revaçta olan muzır kurulları, muzır yasaları ile kontrol altında tutulur. arapça hücnet kökünden gelen müstehcen, ayıp, kusur demektir. neyin ayıp olduğu zamanla değişen bir konu elbette. eskiden bağırsak demek ayıpmış da, yerine em'a demek lazım gelirmiş.

öpüşmek sözcüğü, öpüşmek fiilini pek ifade etmez sanki. buse sözcüğü de kuru, yavan, tatsız tuzsuz bir yemek yiyormuşsun duygusu verir. gerçi biz yediğimiz her şeyle bir öpüşme ilişkisi yaşarız da bu konu freud'u ilgilendiriyor. geçelim bugün.   dünya dillerinde öpüşmeye kaynaklık eden köklerin hemen hepsi, burun sürtmek, yalamak anlamlarına gelen bus ve kus türetmeliymiş. insan düşünüyor ki, öpüşme fiili oldukça yeni bir icat. eski anadolu romanlarında da köylü iğrene iğrene, kötülük olsun diye öpüşüyor. ağzını kadının ağzının üstüne bastıran erkek, kendince intikam almak için yapıyor bunu (kemal tahir, körduman, 1957).  anadolulu'nun öpüştüğüne dair pek bilgi yok. halk türkülerimiz öpüşmekten pek bahsetmese de "entarisi ala benziyor, şeftalisi bala benziyor," şeklinde oldukça erotik göndermeler yapabiliyor ve hayret, bu türküler halkın ar ve haya duygusunu rencide etmiyor.   zamanında batılıların göz önünde öpüşmesi çinli ve japonları da şoke etmiş. 19. yüzyılda avrupa romanları çince'ye çevrilmeye başlandığında batı türü öpüşme için çinliler alfabalerine yeni bir karakter eklemişler.

hz. muhammed, "... önce öpüşüp, güzel sözler söyleyin," öğüdünde bulunurken öpüşmekten kastın ne olduğu pek açık bulunmamış. "cima ederken öpenin veledi sağır olur," şeklinde osmanlı'da bir inanış varmış. islam'da inananların eşleriyle cinsel ilişkilerinde liberal bir yaklaşım varken, hıristiyanlık, çocuk doğurmak dışında zevk içeren cinsel birleşmeyi karı koca arasında bile günah saymış.

dünyanın öpüşmeyi holüvut'tan öğrenmiş olması gülünç bir sav gibi görünebilir, ama her davranış biçiminde olduğu gibi cinsellik de taklit edilen, biçimi öğrenilen bir mesele olduğundan pek de abes gelmiyor bu bana. buna inanacak olursak, holüvut sansür kurulunun belirlediği kuralların tüm dünyanın yatak odasının gidişatını etkilemiş olması pek mümkün. buna göre, en ideal öpüşme,  ağzın değil de sadece dudakların kontrolünde, dudakların birbirine bastırılması ile son bulan ve sekiz saniyeyi geçmeyen  bir eylem. (gerçi holüvut savını düşünürken, kamasutra da on tür öpüş olduğu bilgisini, binbir gece masalları'nı, nefsavi nin ıtırlı bahçesi'ni görmezden gelmeliyiz o başka. başka ama kamasutra yı ben bile okumadım, ama yüzlerce holüvut filmi izledim, diyip şu parantez içinde girdap yaratayım kendi kendime.)

dün bir film izledim ve filmde virtüozlük düzeyinde bir öpüşme sahnesi vardı uzun uzun. o zaman düşündüm eski siyah beyaz filmlerden bugüne holüvut filmlerindeki yükselen öpüşme grafiğini. öpüşmek ne güzeldir, derken bu yaşadığımız dünyada biraz gerikafalı, eski moda bir şeye de dönüşüyoruz sanki. günümüzde cinselliğin çok ticari bir akışa sahip olması, çok sunulması, mekanikleşmesi ve sömürüye konu olması nedeniyle değil; steril zihnin hep işin içinde olması, kendini didikleyen, anlamaya çalışan, bilinçaltını konuşturmaya çalışan, bedeninin haz olanağı hakkında kafa patlatan, bedenine hep zihnin aracılığı ile başvuran insanın yarattığı bu curcunadan ilkel beden kendine özgü o dili bulup nasıl konuşacak, kendi arzusunu nasıl ifade edecek, gibi sorular nedeniyle. zihin keşke bazen o kirli, bilmiş, tahakkümcü elini beden üzerinden çekse.

gündelik hayatımızın tarihi- kudret emiroğlu
öpüşme, gıdıklanma ve sıkılma üzerine- adam phillips
yazıda yararlanılmadı ama, aşağıdaki kitaplar sıcak yaz günlerinde hoş bir serinlik olarak okunabilir. 
baştan çıkarma üzerine-baudrillard
baştan çıkarıcının günlüğü-kierkegaard
siyah an'lar-baudrillard
bir aşk söyleminden parçalar-barthes