endiseliperi

Böyle daha iyi

Günlük için kayıt da tutuyor olmak adına, evet Adana’ya otomobille gittik. Pazar günü taşınmayı bekliyorduk ama bir yanlış anlaşılma olmuş, cumartesi, gittiğimiz gün geldi taşıyıcılar. Evet, parçaladılar, söktüler eşyaları ve çöktü ev, öyle bir ev yok artık. Bir kaç gün sonra kalan öteberiyi almaya gittiğimizde başkaları taşınmıştı ve ev de gayet güzel kendini açmıştı. Beni görünce mahcup oldu. Her yıl ev değiştiren biri olarak olgun davrandıysam da gözlerimi kaçırdım, kimseye de elveda demedim, surat astım, kaba oldum.

Evet, döndük İstanbul’a. Yavaşça burayı düzenliyorum. Bu evi kendimin de yapıyorum, her yerine dokunuyorum, köşe bucak biliyorum ve bazı gizlenmiş şeyleri açığa çıkarıyorum.

Ingeborg Bachmann’nın Malinası’nı okuyorum. Bir aşk romanı ve okumaktan çok hoşlanıyorum. Bir de Arthur Miller’in çok ama çok kasvetli Death of Salesman oyunu var. Az az okuyorum ki canım çok sıkılmasın. Bachmann, “her kadın ve erkek aşık olabilir mi?” sorusuna, "Hayır” yanıtını vermiş, “olamaz, çünkü aşk bir sanat yapıtıdır.” Öyle olmalı ama ne zor hayatın göbeğinde aşkı bir sanat eserine çevirmek! İnsan, örneğin, benim gibi sinirli ve alıngan olmamalı, hemen kızıp köpürmemeli ve ağlamaya başlamamalı bir anda. Daha bir dolu şeyi eksiltmek gerek yaşamdan, alan açmak, boşluk bırakmak, nefes almak... aşkı düşünmek için.

Yapmam gereken sokak işini yapmayıp evdeki işlerime devam edeceğim. İnsana sabırsızlık duygusu verdirecek kadar yavaş çalışıyorum. Dağınıklığı toplamaya yarayacak bazı şeyleri almak için yine sokağa çıkmam gerek ama bugün hiç çıkamam, canım hiç istemiyor. Hem çok sıcak, değil mi?