endiseliperi

sea bird hotel-kıbrıs

(ilgili ve faydalı siteye gitmek için fotoğrafa tıklamanız yeterli.)

Sözcüğün manzarası herkese göre değişebilir tabi. TATİL sözcüğü bana harcıalem görünür… neredeyse hafifmeşrep. Benimki tatil değildir ve yaratmış olduğum uygun bir sözcük de yok.

Belki de, belki değil, öyle: Tatil eğer bir kültürse bende ondan yok. Zira fazla tatil yapmışlığım da yok. Bende tatilden çok tatil hayalleri var. Anormal olanı ve çok yorgun olduğum ender zamanlarda kurduğum hayal şu: Yan gelip yatmaktan hazzetmiyorum ama örneğin bir kaç yıl bitkisel hayata girip dinlenme hayalim var. Beyaz ve steril bir odada. Benim şuursuz bedenim de dezenfekte edilmeli tabi. Ölü olmanın yükü ve tahribatı bile yorucu olduğu ve birkaç yıl dinlenmek hayatın kendisine katlanma gücünü toplayabileceği için… Bu hayalin kendisi bile dinginleştirip uyutmaya yeter o yorgun hissettiğim gecelerde. Hayır, müzik de yok.

Bir bahçenin kendisi de tatil hayalimin diğeri. Nar, incir ağaçları varmış. Belli ki güneyde bir bahçe bu. Bu tatil hayali kokusu ile var. Sabah, kuşlardan önce kalkmışım ve evet yeşil çay içmeli ama hayalimde kahve varmış elimde. Çiğ düşmüş yaprakların, çürümüş otların, açmakta olan çiçeklerin kokusu varmış. Sonra kuşlar uyanırmış. Ben günün efendisiymişim ve dilsizmişim. Bu hayalimde hiç konuşmuyorum. Kış sabahları çorba yapıyormuşum bahçeye bakarak (evet evet buğulanır camlar ama buğuyu silip görebilirim). Dışarıdan gelen üşümüş insanlar için sürpriz bir hoşlukmuş bu. Ben konuşmazmışım ama huzurluymuşum, huzur verirmişim. Aaa yaşlıymışım tabi bir de.

Sonra bir başka tatil hayalimde, okuduğum kitapların "yerlerine" gidermişim söz konusu olan mevsimlerde. Aslında mesleğim de buymuş. Petersburg'a, Prag'a, Dublin'e, Mississipi'ye, Pasifik Adaları'na, Londra'ya, Paris'e ve daha da gizli, küçük yerlere gitmemin nedeni bir kitabın coğrafyasını tetkik edip, gerekli malumatları toplayıp, neşir edilsin diye mecmuaya yollamakmış:)

Bora’nın tatil hayalleri de var benimsediğim. O genişliği sever. Denizi ve kar yağmış ovaları. Deniz fenerleri araştırması yolculuğu ona göredir, mesela. Deniz fenerlerinde konaklamak, yalnızlığın tuhaflaştırdığı deniz feneri bekçisi ailelerin konuğu olmak... ya da Sibirya Ekspresi’ne binip yolculuk günlüğü tutmak. Bu hayaller beni kedi gibi uyuşuk hissettiriyor. Kıvrılıp uyumak istiyorum ta hayalin başında… Düş görüyorum: yüzümde Bora’nın avuçları, “Bak" diyor, "bak! Işık ne güzel kırılmış karın yüzeyinde. Gördün mü? İşte Kuzeyde ışık böyle kırılır atmosfere girdiğinde. Biz bu ışığı görmek için geldik. Şimdi görüyoruz.”

Gitmek istediğimiz bir yer var. Kıbrıs’ın en uç noktasında. Eski bir karakol pansiyona çevrilmiş. En yakın yer, 1 km ilerdeki, rahibelerin ve iki polisin yaşadığı Aziz Andreas manastırı. Konfor yok. İnsan sesi yerine dalga sesini ve kendi sesini tercih edenler için birebir. Balık bol. Biz içki içmiyoruz ama sevenleri için o da var. Kitap okunur, balık tutulur, yürüyüşe çıkılır, bezik ya da domino öğrenip, oynanır, geceleri polisiye kitaplar anlatılır, sır verilir, gizli sırlar açığa vurulur, itiraflarda bulunulur... bu sırada koca dalgalar kıyıyı döver, komşumuz rahibeler gölgelerden çekilir, şişman polisler iskemlelerinde uyuklarken, korkulu düşlerden irkilerek uyanıp, ayaklarını sürüyerek soğuk yataklarına gider ve daha bir sürü şey.

Arayıp konuştum, günlüğü 50 mecidiye Metin Bey. Bu tatiliniz kötü geçti ama gelecek tatiller için size de keyif vereceğini düşündüğüm bir öneri. Değil mi? (Deniz diyince insanın aklına hep yüzmek gelmez. Deniz sizin de sözcüğünüz olabilir, rengi, sesi, yüzeyi, canlıları, genişliği, korkutuculuğu, sahiciliği, oyun sevmezliği, güven vermezliği vb çağrışımlarıyla).