endiseliperi

MAZERET BEYANIBen, okulun birincisi, öğretmenin kuzusu olduğum için, bilmiyorum bir dersi anlamamayı. Arçil'in derste başarısız olmasındaki şaşkınlığım bundan. Okulun daha başında, yatağa uzandığım bir vakit, diyelim ki sosyal bilgiler kitabını baştan sona okuyup bitirirdim laf olsun diye. Ya da matematik kitabının içindekiler bölümüne göz gezdirirdim ki bu yıl bakalım ne öğreneceğiz, diye. Sadece meraktan. Hayatım boyunca kimse bana görevlerimi, ödevlerimi hatırlatmadı. Böyle bir şey olsa gururum incinirdi. Neticede benim meselem sadece beni ilgilendirir. Arçil, sadece ve tümden bana karşı sorumluymuş gibi takılıyor bu okul konusunda. Ben, aferin deyince ya da gerekli ceza konuşmasını yapıp bitirince rahatlıyor ve oyuna dalıyor. Okulla ilişkisinde bir şuur yok. Halbuki dışarda manyak bir dünya var. Bugün, yarın ki Sosyal Bilgiler sınavı için kitabını tutuşundaki ciddiyetsizliği görünce yine kafa ütüledim. Tek başına çalışmayı bilmiyor. Oysa en önemlisi öğrenmeyi öğrenmiş olması gerekirdi. Yok. Bugün, ben mutfakta yemek yaparken, o da bölge bölge okuyup, anlattı. Sarımsaklı yoğurtlu karnabahar, kıymalı makarna görüntüsünün üstüne, Arçil'in (içimi nedense pır pır yaptırıyor sesi ve dönüp dönüp, kitaba eğilmiş başını öpmek istiyorum. Elleri hala küçük neyse ki. Biraz daha vakit var böyle içli dışlı olmamız için. Ona sarıldığım an, iki doğru şey birleşiyor sanki ve bu dehşet dünya duruluyor, sakinleşiyor bir anlığına. ) Zigana Geçidi, Kuzey Kızılırmak Havzası, Doğu Anadolu'nun komşuları, makiler, tütünler, Samsun Bakır İşletmeleri sesi tütüp durdu.

Sanırım, sistematik değil kafasının içi. Sıralı değil bilgiler. Ya da Bora'nın dediği gibi sadece az çalışıyor, dikkati dağınık. Artık çok çalışıyoruz. Öğleden sonram Arçil'e ayarlı kaç zamandır. Meyve, dondurma, bitki çayı teneffüsleri ile akşama kadar çalışıyoruz.

Sabah, ev işini erken bitirirsem, film izliyorum, biraz da okuyorum. Sonra alışverişe gidiyorum.

Örgü örmeyi hiç bilmiyorum, sadece çok izlemiştim. Çorap örmeyi istiyorum. Yabancı bir site buldum az önce. Yarın, şişler, yünler alırsam çorap öreceğim. Ten Ten ve köpeğini yapmak istiyorum desen olarak, sonra Piyale Madra'nın kedisini... bugünlük bu kadar galiba.

Çocuklar uyudu. Bora çalışıyor. Ben belki film izlerim ya da Gizli Ajan'a devam ederim. Conrad'ın. Araya hep başka kitaplar sokup duruyorum. Conrad'ı neredeyse özür dilemek zorunda bırakmışlar, neden böyle bir kitap yazdı, diye. Çok iyi bir yazar. Karakter anlatımına bayılıyorum. Bir insani durumu onun kadar kimse iyi anlayıp, anlatamaz sanki. Bu kitapta bir devrimci örgütü, örgütteki teorisyenleri, eylemcileri, ajanları, polis teşkilatındaki müfettişi vs işte tüm karakterleri, onların birbiriyle ilişkisini gayet güzel anlatmış. Bakın mesela, ben şuradayım, diyor ki: "İnsan kendisini kişiliğinden daha belirgin bir şeyle özdeşleştirmek ve özsaygısını başka bir yerde, ya sosyal konumunda ya yapmak zorunda olduğu işin niteliğinde, yahut keyfini sürecek kadar talihliyse, aylaklığının üstünlüğünde kurmak zorundadır." (Joseph Conrad, Gizli Ajan, İmge Yayınları, s:134) Ne hoş, değil mi? Conrad için çok basit bulunan bu kitap bile ne cevherlerle dolu. Hitchcock bir filmini bu kitaptan esinlenerek yapmıştı, ama şimdi hiç hatırlamıyorum.

Susuyorum artık, tamam.