endiseliperi

Kitap falı:
Jorge Amado
Kırlangıç ile Tekir Kedi
(büyükler için fantastik bir aşk öyküsü)
inkılap kitabevi, s:11

şafak

İşte sabah geliyor, uykulu bir yüzle ağır ağır ilerleyerek, her zamanki gibi üç çeyrek saat geç kalmış işine. Bulutların arasından tembel tembel yol alırken, gözlerini açacak gücü zor buluyor kendinde. Ah, kendisini uyandıran o çalar saat olmadan uykusunu sürdürebilmeyi, hiç uykusu kalmayana dek uyudukça uyumayı ne kadar isterdi! Sabah'ın, zengin bir koca bulduğu gün, gözlerini saat onbirden önce açacağı son gün olacak, o da eğer keyfi isterse. Pencerelerden ışık gözlerine girmesin diye konmuş perdeler, yatakta kahvaltı... evlenme çağındaki bir kızın tertemiz hayalleri bunlar. Sıkı bir programa uymak zorunda olan genç bir memurun gerçek bir yaşamı ise bambaşka bir öykü. Gece'nin karanlıktan korkusu yüzünden yaktığı yıldızları söndürmek için gün ağarmadan kalkar. Kendi gölgesinden korkar Gece.

Sabah, ufka doğru ağır ağır yoluna devam ederken, her yıldızı ayrı ayrı öperek söndürür. Yarı uykulu bir halde esneyerek ilerlerken arada birkaç yıldızı gözden kaçırdığı da olur. Ondan sonra da zavallı yıldızlar ellerinden geldiğince parlamaya özen göstererek bütün gün yanıp sönerler. Derken asıl zor olan işe gelir sıra: Güneş'i ısıtmak, devlerin başarabileceği bir iştir, kendisi gibi gencecik narin bir varlığın değil. Bir gün önceden kalan sönmeye yüz tutmuş korların gönlünü edip, önce zayıf bir kıvılcıma dönüşmeye, sonra da alev alev yanmaya razı etmesi gerekmektedir. Sabah, Güneş'i yakmaya tek başına kalkacak olsa saatler sürer. Ama ünlü bir üfleyici olan Rüzgar hemen her zaman yardımına koşar onun. O budala çocuk neden her defasında rastlantı sonucu oradan geçmekte olduğunu söyler acaba? Halbuki herkes bilir ki, bile bile hazırlanmış bir rastaltıdır bu. Rüzgar'ın Sabah'a olan gizli aşkını duymayan kalmış mıdır ki? Gizli mi? Koca dünyada herkesi sözünü ettiği bir şeydir bu!

***
Sabah, çocukları uğurlamak için pencereyi açıyor, onlar gittikten çok sonraya kadar öylece duruyorum bazen. Evimiz doğuya bakıyor. Feng shui'ye göre çok iyi bu. Güneş tam karşımda. Ben pencereyi açar açmaz rüzgar yüzümde, saçlarımda, boynumda. Öyle neşeli, sevinçli oluyorum ki bu yüzden. Tatlı sözler söylemek geliyor içimden. Seni seviyorum. Yüzünü, ellerini öperim. Küçük küçük ve bir sürü. Beni seviyor musun? Bu rüzgar ne hoş. Aşığım ona. Rüzgarın kendisi olmak isteyecek kadar. Ölünce belki yakılmalı ve böyle bir rüzgara bırakılmalıyım. Diyelim ki, bir taze nohut tarlasını yalayıp gelmiş rüzgara bırakın beni. Aman, ölümden bahsetmeyelim.

Dönünce, evle yüzyüze gelince, Kırlangıç ve Tekir Kedi'yi okuyorum. Ne kadar bahsettim bu kitaptan, değil mi? Hayvanlar aleminden karakterler (hayır, böcekler yok), sonra Sabah, Rüzgar, Gece, hepsi var. Okuyunca bu kitabı, herkes masumlaşır sanki.